ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
abbas
آفرینندگان فارسیهود
منیژه ربیعی
مهر 84
میراث گرانبهی ادبیات یهودیان یرانقوم یهود که تقریباً از سه هزار سال پیش تاکنون در بسیاری از مناطق ایران اقامت داشته اند از زبان و ادبیات مردم ایران تأثیر پذیرفتهاند و از این جنبه تفاوتهیی با همکیشانشان در دیگر نقاط جهان دارند. تأثیر متقابل ملت ایران و قوم یهود تا جیی پیش رفته بود که در کتاب مقدس نام شاهان ایرانی چون کورش، داریوش، خشیارشا، اردشیر و نیز القابی چون احشدرپان(فرماندار) فتصسقخغ، احشتران (فرستاده شاه)فتصوقغ، پریم (لقب اشرافی)، ترشاتا (لقب خاص) و کلماتی چون یدن (کاخ)، پتشگن (فرمان)خوصیغ، پیتگام (پیغام)خویح، پردس (فردوس) خقسط، دات (قانون)سو، گیزبار (گنجور) یظزق، گنیزک (گنجخانه) یذظم و بسیاری دیگر آمده است. به اشتراکات ایرانیان و یهودیان در کتابهی دینی زرتشتی چون دینکرت شکند گمانیک و کتابهی دینی یهودیان چون تلمود اشاره شده است که یکی از مهمترین آنها زبان و ادبیات بوده است. زبان اولیه یهودیان عبری بود. اما پس از دوره داود نبی(ع)، زبان آرامی جی آن را گرفت زیر این زبان بسیار به زبان عبری نزدیک بود. (جیمز هاکس، ص 31) تا آن که راب یوسی (درگذشته 323 م) رهبر یهودیان بابل از یهودیان این منطقه خواست تا به زبان فارسی سخن گویند و زبان آرامی را کنار نهند. خط یهودیان ایرانی را از زبان گویشی آنها بید جدا کرد، زیرا آثار نوشتاری یهودیان ایران به خط عبری و گویش آنان به فارسی بوده است. گویش یهودیان اصفهان، همدان، کاشان، شیراز و پارهی نقاط دیگر ایران به زبانهی فارسی میانه بوده است. از این رو آثار آنان به زبان «فارسیهود» نوشته میشد و به این نام مشهور بودهاند.در فارسیهود در برابر سی و دو حرف فارسی بیست و دو حرف عبری قرار دارد و این کمبود حروف، خواندن و نوشتن آثار کتبی فارسیهود را مشکل کرده است که با قرار دادن علامت و نقطهگذاری سعی در رفع این کمبودها شده است. (امنون نتصر، پادیاوند،1998، ج 1،ص 49- 46). ادبیات یهودیان یران، شاخهی از ادبیات فارسی است که شعر بخش مهم ادبیات فارسیهود را تشکیل میدهد. اشعار فارسیهود بیشتر در قالب مثنوی هستند، اما سیر شکلهی شعر فارسی نیز در آن وجود دارد. اشعار فارسیهود درباری نبودند و تنها شعری که در ستیش از سلطان نوشته شده است از آن شاهین (737-736 ه.ق) است که در مدح سلطان ابوسعید یلخان مغول آن را سرود. نثر فارسیهود بیشتر ترجمه و تفسیر کتب مقدس، حکیتها، پندنامه هی مذهبی بوده است.از شاعران مشهور فارسیهود ایران از مولانا شاهین میتوان نام برد که «اردشیر نامه» را در قالب حماسی سروده است. اردشیر نامه در ده هزار بیت است و داستان اردشیر (بهمن) و ملکه استر را با اقتباس از کتاب مقدس سروده است. کتاب دیگر او «موسینامه» است که در 728 ه.ق، چهار سِفر از (اسفار تورات) را به شعر درآورده است. کتاب دیگر او «عزرانامه» است که از کتاب عزری نبی اقتباس شده است و نیز «برشیتنامه» (آفرینشنامه) که آخرین اثر مولانا شاهین است که قصه آفرینش را براساس کتاب مقدس به شعر درآورده است. مولانا شاهین به داستان «یوسف و زلیخا» نیز پرداخته و آن را احسن القصص نامیده است. از زندگی شاهین که از بزرگترین شاعران فارسیهود است اطلاع اندکی داریم زیرا در تذکرههی فارسی نامی از او نیست، تنها در کتاب آنوسی از او و شاعر دیگر یهودی یعنی عمرانی نامی آمده است و اشاره شده است که آرامگاه یشان در شیراز است. (همانجا) عمرانی شاعر دیگر یهودی است که به فارسیهود شعر میسرود. اثر او ادامه کار شاهین در به نظم درآوردن کتاب مقدس بود. «فتحنامه» یکی از آثار اوست در ده هزار بیت و تا اواسط سلطنت داود نبی (ع) را به نظم درآورده است. «حنوکانامه» تذبر ذفدر کتاب دیگر اوست در دو هزار بیت که به سال 920 آن را سرود و درباره مبارزات یهودیان است. «ساقینامه» اثر عرفانی اوست. «عقیدت یصحق» (قربانی کردن اسحق) لثسو ائتث به نثر و «گنجنامه» یذی؛ ذفدر به شعر از کتابهی او هستند (همانجا) خواجه بخاریی شاعر دیگر ایرانی یهودی است که کتاب «دانیال نامه» سفذافن ذفدر او درباره حمله بختالنصر به یهودیان و حمیت کوروش از آنان است که در 1015 نوشته شده است. بابیی بنلطف و بابیی بنفرهاد دو تن از شاعران فارسیهود یرانند که بابیی بنفرهاد نوه بابیی بنلطف است. کتاب «آنوسی» فذعطا بابیی بنلطف سرگذشت یهودیان اصفهان و کاشان است که در زمان سلطنت شاه عباس دوم نوشته شد و بابیی بنفرهاد کار نیی خود را ادامه داد و سرنوشت یهودیان تا پیان سلسله صفویه و آمدن افغانها را نوشته است. (امنون نتصر، همانجا، ج 1، ص 82-52)بخش دیگر از ادبیات فارسیهود داستانهی منظوم است. کتاب «بهرام و گلندام» در سه هزار بیت به وسیله محمد ترشیزی در 853 ه.ق سروده شده است. «حیدر بیگ و صنجر» از عبدالمهدی متخلص به بلاکش در 1077 نوشته شده است. عبدالمهدی با دربار شاهعباس دوم رابطه داشت. کتابهی دیگر از این دست «سرو و گل»، «گل و سرو»، «فلکناز و خورشید» از شاعری متخلص به تسکین (1176 ه.ق) است. شاعری به نام اسرائیل بخارا (1038-963 ه.ق) در میان یهودیان ایران محبوبیت بسیار داشت و اشعار عبری او با آهنگ موسیقی ایرانی در دستگاههی دشتی، بیات اصفهان، همیون، سهگاه و ماهور خوانده میشد. (همانجا) شعرهی بسیاری از شعری فارسیگوی ایران را یهودیان به عبری ترجمه کردهاند. زیرا شاعران ایران در میان یهودیان از محبوبیت بسیار برخوردار بودهاند از جمله آنها میتوان از جامی (یوسف و زلیخا و لیلی و مجنون)، حافظ (غزلیات)، خیام (رباعیات)، خاقانی، سعدی (گلستان)، سلمان ساوجی (جمشید و خورشید)، صائب تبریزی (دیوان)، عطار (منطقالطیر)، فردوسی (رستم و سهراب)، نظامی (هفت پیکر و خسرو و شیرین)، مولوی (فیه مافیه) و بسیاری دیگر را نام برد (امنون نتصر ، ج 1 ، ص 98-85) در میان یهودیان عرفان و تصوف نیز ریشه کهنی دارد که اساس آن به دیدار الهی و تجلی نور الهی در کوه طور باز میگردد. از این رو عرفان و تصوف در میان عالمان دینی یهود استوار شد که به پیدیش حلقههی عرفانی «قبالا» و «حسیدیم» منجر شد.سفر یصیرا (آفرینش نامه) طخق ائاقر و سفر باهیرا طخق رزراق (روشنیینامه) در شکلگیری قبالا ثزنر اثر بسیار داشت. قبالا در جنوب اسپانیا شکل گرفت و در فلسطین رشد کرد. اما نفوذ افکار نوافلاطونی و تصوف اسلامی در تار و پود تصوف یهود در خاورمیانه بسیار عمیق و قابل دیدن است و علاقه به اشعار عرفانی ایران چون عطار و مولوی موید این امر است. سرمد کاشانی صوفی و ایرانی یهودی است. او در خانوادهی متدین به شریعت یهود در کاشان در عصر صفویه متولد شد و بالید. افکار و اندیشههی صوفیانه ایرانی بر او تأثیر بسیار نهاد. وی به هند رفت (1654) و به فرقه دراویش درآمد و به دربار مغولان هند راه یافت، از او اشعاری به جا مانده است. دیگر از شاران صوفیه یهود ایران عمرانی، راغب، یوسف یهودی سیمانطوب ملمد هستند. (امنون نتصر، همانجا)