سلام استاد و خدا قوت
امروز صبح داشتم با خودم راجع به ماجراهای این مدتی که با بنیان اندیشی گذشته فکر میکردم، که یاد چند سال پیش افتادم که «موشه داوید» دو بار در وبلاگ شما ابراز وجود کرده بود. اون زمان موشه نوشته بود که بقیه از حرفاش سر در نمیارن، پس لطفا کسی جز خود پورپیرار باهاش وارد بحث نشه! اما حالا که اوضاع امروز جامعه ی بنیان اندیشان رو با اونروز مقایسه میکنم، می بینم که به لطف خدا این درخت سالم نو اندیشی آنچنان تنومند و استوار شده، و آنچنان ثمرات شیرینی داده که حالا دیگه از هر گوشه کناری شاهد ظهور محققان جوان و پر انرژی و مصمم در راه مبارزه ی حق علیه باطل هستیم. حالا داریم می بینیم که روح باز اندیشی در مبانی در انواع و اقسام شاخه های متنوع فرهنگی دمیده شده، و صاحب نظران بزرگی در هر کدوم از اون شاخه ها در حال تکوین و تولد هستن. به علاوه، الان ما یه تصویر کلان از اوضاع آشفته ی جهان امروز رو به همراه ریشه های تاریخی این آسیب بدست آوردیم که مثل چراغ روشنگر راه ماست. حالا دیگه موشه داوید که سهله! حتی اگه خود خاخامهای اعظم کنیسه ی بزرگ هم با ما رو در رو بشن توان ایستادگی ندارن!! امروز دیگه هیچ احدی در دنیا قادر به منحرف کردن ما از راه حق نیست. «و من یهدی الله فما له من مضل، الیس الله بعزیز ذی انتقام؟!»
این پیروزی بزرگ رو به شما استاد بزرگوار تبریک میگم، و امیدوارم که همه ی ما شاگردان شما بتونیم به شکرانه ی هدایتی که خدا نصیبمون کرده در جامعه انجام وظیفه کنیم.
«و قل جاء الحق و زهق الباطل، ان الباطل کان زهوقا.»